Οι μειονότητες Γιάννης Καρτάλης | Αθήνα - Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009 [εκτύπωση]
Μέσα στο προεκλογικό νταβαντούρι απαρατήρητη πέρασε η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ΕCRΙ) του Συμβουλίου της Ευρώπης που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τρίτη και η οποία ουσιαστικά υιοθετεί (και δεν είναι η πρώτη φορά) την ύπαρξη «μακεδονικής» και «τουρκικής» μειονότητας στην Ελλάδα, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τις ελληνικές θέσεις. Ισως το ζήτημα αυτό να μην προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον την περίοδο αυτή, δεν παύει όμως να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη διεθνή εικόνα της χώρας και να προκαλεί δυσχέρειες στον χειρισμό μιας αξιόπιστης εξωτερικής πολιτικής. Αποδεικνύει, δηλαδή, ότι η Αθήνα δεν έχει κατορθώσει να πείσει για τις θέσεις της στο ευαίσθητο θέμα των μειονοτήτων τους διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με τα θέματα αυτά. Αρκεί να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ είχε καταλήξει πέρυσι σε ανάλογα συμπεράσματα προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής πλευράς.
Αυτό για το οποίο κατηγορείται κυρίως η Ελλάδα είναι ότι, ενώ έχει υπογράψει από το 2000 το 12ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν το έχει κυρώσει, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η απαγόρευση του δικαιώματος της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι σε άτομα που ανήκουν στη «μακεδονική κοινότητα» και στην «τουρκική κοινότητα», ένα από τα τρία στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Αυτή ακριβώς τη φρασεολογία χρησιμοποιεί η Εκθεση υπενθυμίζοντας ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει εκδώσει τρεις καταδικαστικές αποφάσεις κατά της Ελλάδας για παραβίαση της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι σε μέλη της «κοινότητας ατόμων εθνοτικής τουρκικής καταγωγής», ενώ εκκρεμεί απόφαση για την αναγνώριση του σωματείου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού». Επισημαίνεται παράλληλα ότι οι ελληνικές αρχές εξακολουθούν να διορίζουν τους μουφτήδες παρά την καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των θρησκευτικών ελευθεριών που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Oλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης και θα πρέπει επιτέλους η ελληνική εξωτερική πολιτική να μην ασκείται αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, με εθνικιστικούς κομπασμούς για την άγρα ψήφων. Διότι δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να πείσουμε τους Ελληνες ότι δεν υπάρχει «τουρκική» ή «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα όταν δεν έχουμε κατορθώσει να πείσουμε τους ξένους, με αποτέλεσμα να τροφοδοτείται με επιχειρήματα (που στηρίζονται μάλιστα στο διεθνές δίκαιο) η άλλη πλευρά. Σε μια περίοδο όπου τα ζητήματα των μειονοτήτων έχουν ιδιαίτερα ευαισθητοποιήσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είναι προφανές ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοσθεί στις επιταγές του νέου ευρωπαϊκού δικαίου αν θέλει να θεωρείται μια σύγχρονη ανοικτή κοινωνία που δεν διακατέχεται από τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Μεταξύ όλων των πολλών άλλων η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα πρέπει να χαράξει μια νέα μειονοτική πολιτική εναρμονισμένη με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι θα εξυπηρετηθούν τα καλώς εννοούμενα εθνικά συμφέροντα και θα αποφευχθούν οι διεθνείς επικρίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας.
Άρειος Πάγος επικυρώνει μη αναγνώριση «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού»
Οι συνεργαζόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ) και Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) θεωρούν ασυμβίβαστη με το διεθνές δίκαιο την απόφαση 1448/2009 του Δ’ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου (δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου 2005) με την οποία απορρίφθηκε η αναίρεση της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού κατά της απόφασης 243/2005 του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Με την τελευταία είχε απορριφθεί έφεση του μακεδονικού μειονοτικού σωματείου κατά της απόφασης 243/2003 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση αναγνώρισης του. Η απόφαση είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα:
ΕΟΔΜ και ΕΠΣΕ θεωρούν πως επιβεβαιώνεται για μιαν ακόμα φορά η κρίση του ΚαθηγητήΝίκου Αλιβιζάτου («Τα Νέα» 28 Μαρτίου 2008 http://www.tanea.gr/article.aspx?d=20080328&nid=7991549) για τις αντίστοιχες αρεοπαγιτικές αποφάσεις με τις οποίες επιβεβαιώθηκαν η μη αναγνώριση ή η διάλυση τουρκικών μειονοτικών σωματείων με συνέπεια να καταδικαστεί τρεις φορές και ομόφωνα η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ): «Το ότι, εν έτει 2005, ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχαν υποψιασθεί ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη προκαλεί βαθιά θλίψη».
ΕΟΔΜ και ΕΠΣΕ επισημαίνουν πως για μιαν ακόμα φορά ο Άρειος Πάγος κυριολεκτικά «έγραψε ιστορία» με ένα «ιστορικό πόνημα – σκεπτικό». Αντίθετα, ο Άρειος Πάγος αγνόησε πλήρως την καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ (Σιδηρόπουλος κατά Ελλάδαςhttp://www.nsk.gr/edad/ee550.pdf) στις 10 Ιουλίου 1998 για την προηγούμενη απόφαση μη αναγνώρισης του ίδιου σωματείου από τα ίδια ελληνικά δικαστήρια. Παράλληλα, χρησιμοποίησε «λογοκριμένο» απόσπασμα άλλης απόφασης του ΕΔΔΑ (που αφορούσε απόκτηση από μειονοτικό σωματείο εκλογικών προνομίων μέσω αναγνώρισης)!
ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μειονότητες
Γιάννης Καρτάλης | Αθήνα - Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009 [εκτύπωση]
Μέσα στο προεκλογικό νταβαντούρι απαρατήρητη πέρασε η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ΕCRΙ) του Συμβουλίου της Ευρώπης που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τρίτη και η οποία ουσιαστικά υιοθετεί (και δεν είναι η πρώτη φορά) την ύπαρξη «μακεδονικής» και «τουρκικής» μειονότητας στην Ελλάδα, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τις ελληνικές θέσεις. Ισως το ζήτημα αυτό να μην προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον την περίοδο αυτή, δεν παύει όμως να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη διεθνή εικόνα της χώρας και να προκαλεί δυσχέρειες στον χειρισμό μιας αξιόπιστης εξωτερικής πολιτικής. Αποδεικνύει, δηλαδή, ότι η Αθήνα δεν έχει κατορθώσει να πείσει για τις θέσεις της στο ευαίσθητο θέμα των μειονοτήτων τους διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με τα θέματα αυτά. Αρκεί να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ είχε καταλήξει πέρυσι σε ανάλογα συμπεράσματα προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής πλευράς.
Αυτό για το οποίο κατηγορείται κυρίως η Ελλάδα είναι ότι, ενώ έχει υπογράψει από το 2000 το 12ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν το έχει κυρώσει, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η απαγόρευση του δικαιώματος της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι σε άτομα που ανήκουν στη «μακεδονική κοινότητα» και στην «τουρκική κοινότητα», ένα από τα τρία στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Αυτή ακριβώς τη φρασεολογία χρησιμοποιεί η Εκθεση υπενθυμίζοντας ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει εκδώσει τρεις καταδικαστικές αποφάσεις κατά της Ελλάδας για παραβίαση της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι σε μέλη της «κοινότητας ατόμων εθνοτικής τουρκικής καταγωγής», ενώ εκκρεμεί απόφαση για την αναγνώριση του σωματείου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού». Επισημαίνεται παράλληλα ότι οι ελληνικές αρχές εξακολουθούν να διορίζουν τους μουφτήδες παρά την καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των θρησκευτικών ελευθεριών που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Oλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης και θα πρέπει επιτέλους η ελληνική εξωτερική πολιτική να μην ασκείται αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, με εθνικιστικούς κομπασμούς για την άγρα ψήφων. Διότι δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να πείσουμε τους Ελληνες ότι δεν υπάρχει «τουρκική» ή «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα όταν δεν έχουμε κατορθώσει να πείσουμε τους ξένους, με αποτέλεσμα να τροφοδοτείται με επιχειρήματα (που στηρίζονται μάλιστα στο διεθνές δίκαιο) η άλλη πλευρά. Σε μια περίοδο όπου τα ζητήματα των μειονοτήτων έχουν ιδιαίτερα ευαισθητοποιήσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είναι προφανές ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοσθεί στις επιταγές του νέου ευρωπαϊκού δικαίου αν θέλει να θεωρείται μια σύγχρονη ανοικτή κοινωνία που δεν διακατέχεται από τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Μεταξύ όλων των πολλών άλλων η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα πρέπει να χαράξει μια νέα μειονοτική πολιτική εναρμονισμένη με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι θα εξυπηρετηθούν τα καλώς εννοούμενα εθνικά συμφέροντα και θα αποφευχθούν οι διεθνείς επικρίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=289479&dt=20/09/2009
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ (ΕΟΔΜ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
30 Σεπτεμβρίου 2009
Άρειος Πάγος επικυρώνει μη αναγνώριση «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού»
Οι συνεργαζόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ) και Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) θεωρούν ασυμβίβαστη με το διεθνές δίκαιο την απόφαση 1448/2009 του Δ’ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου (δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου 2005) με την οποία απορρίφθηκε η αναίρεση της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού κατά της απόφασης 243/2005 του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας. Με την τελευταία είχε απορριφθεί έφεση του μακεδονικού μειονοτικού σωματείου κατά της απόφασης 243/2003 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση αναγνώρισης του. Η απόφαση είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα:
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ap_d_politiko_stegi_mak_pol_1448-2009.pdf.
ΕΟΔΜ και ΕΠΣΕ θεωρούν πως επιβεβαιώνεται για μιαν ακόμα φορά η κρίση του Καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου («Τα Νέα» 28 Μαρτίου 2008 http://www.tanea.gr/article.aspx?d=20080328&nid=7991549) για τις αντίστοιχες αρεοπαγιτικές αποφάσεις με τις οποίες επιβεβαιώθηκαν η μη αναγνώριση ή η διάλυση τουρκικών μειονοτικών σωματείων με συνέπεια να καταδικαστεί τρεις φορές και ομόφωνα η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ): «Το ότι, εν έτει 2005, ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχαν υποψιασθεί ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη προκαλεί βαθιά θλίψη».
ΕΟΔΜ και ΕΠΣΕ επισημαίνουν πως για μιαν ακόμα φορά ο Άρειος Πάγος κυριολεκτικά «έγραψε ιστορία» με ένα «ιστορικό πόνημα – σκεπτικό». Αντίθετα, ο Άρειος Πάγος αγνόησε πλήρως την καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ (Σιδηρόπουλος κατά Ελλάδας http://www.nsk.gr/edad/ee550.pdf) στις 10 Ιουλίου 1998 για την προηγούμενη απόφαση μη αναγνώρισης του ίδιου σωματείου από τα ίδια ελληνικά δικαστήρια. Παράλληλα, χρησιμοποίησε «λογοκριμένο» απόσπασμα άλλης απόφασης του ΕΔΔΑ (που αφορούσε απόκτηση από μειονοτικό σωματείο εκλογικών προνομίων μέσω αναγνώρισης)!
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1210_areios_pagos_stegi_mak_pol_greek.doc