Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Το ABECEDAR και η μακεδονική γλώσσα στην ψηφιακή βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.

Η βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, που περιλαμβάνει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές έντυπου υλικού στη χώρα μας, εκσυγχρονίζεται και υιοθετεί τη σύγχρονη τεχνολογία. Μέσα από την ηλεκτρονική διεύθυνση http://catalog.parliament.gr οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν απλές και συνδυαστικές αναζητήσεις στις συλλογές εντύπων και να εντοπίσουν τη βιβλιογραφία που χρειάζονται. Στην παρούσα φάση, έχει τεθεί στη διάθεση του κοινού το περιεχόμενο 3.000 τίτλων βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών του 19ου και 20ου αιώνα.

Ανάμεσα στα έντυπα που διατίθενται είναι και το ABECEDAR, το αναγνωστικό που τυπώθηκε το 1925 από την ελληνική κυβέρνηση στην μακεδονική γλώσσα για να την διδάσκει στα παιδιά των Μακεδόνων.

Κάθε επισκέπτης μπορεί στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://catalog.parliament.gr να πληκτρολογήσει τον Τίτλο (Λέξη – κλειδί) ABECEDAR και να κάνει κλικ στον κόκκινο κουμπάκι με την ένδειξη GO όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα:


Στη συνέχεια μπορεί να δει τις Πληροφορίες Τεκμηρίου όπως φαίνονται στην παρακάτω εικόνα.

Στην καρτέλα με τα αποτελέσματα της αναζήτησης παρατηρούμε ότι το ABECEDAR έχει ταξινομηθεί πολύ σωστά από τη βιβλιοθήκη της Βουλής στα θέματα που σχετίζονται με την μακεδονική γλώσσα, την εκπαίδευση και τη μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στη ψηφιακή βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων για την σωστή ταξινόμηση και την αναφορά στην μακεδονική γλώσσα (Macedonian language).

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Σε διαθεσιμότητα ο επικεφαλής, ΕΔΕ για τους βατραχανθρώπους

Στο Λιμενικό Σώμα ανήκουν τελικά οι 36 συνολικά βατραχάνθρωποι που, κατά τη διάρκεια της παρέλασης για την επέτειο της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου στο Σύνταγμα, φώναζαν ρυθμικά απαράδεκτα συνθήματα κατά Τούρκων και Αλβανών.

Επρεπε να περάσουν πολλές ώρες για να διαπιστώσουν οι ανώτατοι αξιωματικοί του Λ.Σ., που από νωρίς το πρωί έβλεπαν και ξανάβλεπαν το βίντεο της ντροπής, ότι οι «Ελληναράδες» βατραχάνθρωποι ήταν δικοί τους και ανήκαν στη Μονάδα Υποβρύχιων Αποστολών, που εδρεύει στον Αγιο Κοσμά.

Μέχρι αργά το μεσημέρι οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της ΜΥΑ, αλλά και ο επικεφαλής της ομάδας, που φώναζαν τα υβριστικά συνθήματα αμέσως μόλις απομακρύνθηκε από την εξέδρα των επισήμων, διαβεβαίωναν τόσο τον αρχηγό του Λ.Σ., αντιναύαρχο Θανάση Μπούσιο, αλλά και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι ουδεμία σχέση είχαν με το Λιμενικό, αλλά με το Πολεμικό Ναυτικό και ειδικά με την Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών.

Και ενώ παρ' ολίγον να ξεσπάσει ενδοκυβερνητικός πόλεμος, καθώς οι υπεύθυνοι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και του ΥΠΡΟΠΟ δεν δέχονταν ότι οι βατραχάνθρωποι που φώναζαν τα ρατσιστικά συνθήματα ήταν δικοί τους, η ενδελεχής και συνεχιζόμενη εξέταση του βίντεο, αλλά και οι πληροφορίες εκ των έσω, απέδειξαν ότι οι 36 «λεβέντες» βατραχάνθρωποι ανήκαν στη Μονάδα Υποβρύχιων Αποστολών του Λιμενικού Σώματος, κάτι που, όπως ήταν αναμενόμενο, «έβγαλε από τα ρούχα του» τόσο τον αρχηγό του Λιμενικού όσο και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, που είναι αρμόδιος για το Λ.Σ., Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Με εντολή του αρχηγού, αντιναύαρχου Θανάση Μπούσιου, τέθηκε σε άμεση διαθεσιμότητα ο επικεφαλής αξιωματικός της ρατσιστικής ομάδας των ένστολων, ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ. Κ. Χαραλαμπόπουλος, που σημειωτέον είναι και «βάτραχος», ενώ διατάχθηκε και κατεπείγουσα ένορκη διοικητική εξέταση για να αναζητηθούν οι ευθύνες των 36 βατραχανθρώπων, ενώ δεν αποκλείεται και η παραπομπή τους στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη.

Ρατσιστικά συνθήματα από μέλη των ειδικών δυνάμεων στη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=145770



Από την παρέλαση της 28 Οκτωβρίου 2008 στη Θεσσαλονίκη.

Και η σατιρική πλευρά της υπόθεσης.
Απολαύστε την!!!!!



Ράδιο Αρβύλα-Παρέλαση Ο.Υ.Κ.(26/3/2010)

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Πώς ένα επαρχιακό Δικαστήριο (Τριμελές Πλημμελειοδικείο Έδεσσας) προσβάλλει την ελληνική Δικαιοσύνη και την νοημοσύνη κάθε λογικού ανθρώπου.

23 Μαρτίου, 2010


Pavlos Filipov Voskopoulos

Σύνθεση του Δικαστηρίου:
Πρόεδρος η κ. Λιόλιου Α. και Συμπρόεδροι οι κ.κ. Πασσαλίδου Ε. και Ζιάννα Α.
Στην έδρα Εισαγγελίας η κ. Κοσελόγλου Ι.:


Το ιστορικό:

Στην ιστοσελίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» www.e-grammes.gr υπογράφει ο Σταυρακίδης Συμεών άρθρο του στις 23 Μαΐου 2007 με τίτλο, «Σε έξαρση η φιλοσκοπιανή προπαγάνδα στην Πέλλα», με την ιδιότητά του ως συντάκτης της εφημερίδας «Ο Λόγος της Πέλλας».

Μεταξύ των άλλων «πολιτικών χαρακτηρισμών» σχετικά με εκδόσεις ABECEDAR, φιλοσκοπιανών, Ουράνιου Τόξου κλπ. περιλαμβάνεται στο άρθρο και το εξής απόσπασμα:

«Τους τελευταίους μήνες παρατηρείται μία κλιμάκωση της φιλοσκοπιανής προπαγάνδας, με απανωτές εκδόσεις, αλλά και με κινήσεις εντυπωσιασμού όπως οι αγωγές μέσω των οποίων θα επιδιώξουν δημοσιότητα. Ελπίζουν και σε μία ακόμη καταδίκη υπέρ τους μετά την καταδίκη της Ελλάδας με πρόστιμο που αφορούσε την δίγλωσση επιγραφή των γραφείων του «Ουράνιου Τόξου». Γραμματέας του «Ουράνιου Τόξου» των 250 μελών Παύλος Βοσκόπουλος είναι ο ξάδερφος του Νομάρχη Φλώρινας (ΝΔ, κ. Ιωάννης Βοσκόπουλος) και είναι διορισμένος στην Νομαρχία Φλώρινας παρόλο που αμφισβητείται η εγκυρότητα του πτυχίου του από τα Σκόπια και ο ίδιος ο διορισμός του για τον οποίον ακούγεται ότι επενέβη βουλευτής της Φλώρινας.»

Αφού βέβαια την έχουν διαβάσει χιλιάδες άνθρωποι στην ιστοσελίδα όπου άλλωστε μου το επέδειξαν αρκετοί συνάφελφοι και γνωστοί μου το επίμαχο άρθρο, υποχρεώθηκα να προχωρήσω μήνυση εναντίων του αρθογράφου. Εκτύπωσα το συκοφαντικό άρθρο της ιστοσελίδας την οποία διαχειρίζεται το κόμμα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ του βουλευτή ΛΑΟΣ και δικηγόρου Μάκη Βορίδη.

Μετά την γνώση της μηνυτήριας αναφοράς μου στον κατηγορούμενο Σταυρακίδη Σ. διαπίστωσα ότι στο εν λόγω άρθρο ως «δια μαγείας» αφαιρέθηκαν τον Δεκέμβριο του 2007 οι επίμαχες συκοφαντικές εκφράσεις στο άρθρο, «... παρόλο που αμφισβητείται η εγκυρότητα του πτυχίου του από τα Σκόπια και ο ίδιος ο διορισμός του για τον οποίον ακούγεται ότι επενέβη βουλευτής της Φλώρινας.»

Ολόκληρο το «πειραγμένο-διορθωμένο» άρθρο (μετά τον Δεκέμβριο του 2007) βρίσκεται στην ιστοσελίδα μέχρι σήμερα τουλάχιστον 05.02.2010 στο http://www.e-grammes.gr/article.php?id=2604
Το πρωτότυπο-original, του άρθρου που δημοσιεύθηκε είναι κατατεθειμένο και βρίσκεται στον φάκελο της μηνυτήριας αναφοράς στην Εισαγγελία Έδεσσας εκτυπωμένο στις 6 Δεκεμβρίου του 2007 Ο κατηγορούμενος κατέθεσε μετά την μηνυτήρια αναφορά, το «πειραγμένο-καθαρό» άρθρο με ημερομηνία 22/4/2008 δηλ. 22 Απριλίου 2008, μεταγενέστερη έκδοση, διαφορετική της αρχικής δημοσίευσης της ιστοσελίδας.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του Δικαστηρίου ο Σταυρακίδης Συμεών και ο συνήγορός του Γκιούρος Φίλιππος, υποστήριξαν μεταξύ άλλων ότι ίσως «άλλος» είναι o αρθογράφος στην ιστοσελίδα...Ότι δεν το έχει γράψει ο Σταυρακίδης Συμεών... επίσης το «απίθανο» επιχείρημα ότι ...hacker μπορεί να έκαναν παρέμβαση στην ιστοσελίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» και δημοσίευσαν το πρωτότυπο-αρχικό άρθρο χωρίς τη γνώση του Σταυρακίδη Συμεών...! Στα τραγελαφικά της διαδικασίας ο Σταυρακίδης Συμεών σαν «βρεγμένη γάτα», φάσκει και αντιφάσκει για την πατρότητα του άρθρου προσπαθώντας στην αρχή να πείσει το Δικαστήριο ότι δεν έχει γράψει το συγκεκριμένο άρθρο ...στη συνέχεια λέει ότι δεν θυμάται ανάμεσα στα 2000 άρθρα πού έχει γράψει μέχρι σήμερα αν το συγκεκριμένο κείμενο με υπογραφή δική του «μοιάζει» με το δικό του τρόπο γραφής με το δημοσιευμένο άρθρο στην ιστοσελίδα...Υποστήριξε στο τέλος ότι δεν έγραψε την επίμαχη συκοφαντική έκφραση...περί «πλαστού πτυχίου» και «χαριστικού διορισμού». Ο δε συνήγορος επέμενε επικουρικά στην απολογία του κατηγορουμένου ότι οι «άγνωστοι» μπορεί να δημοσίευσαν ολόκληρο το άρθρο χωρίς τη γνώση Σταυρακίδη... ότι αν το έγραψε ο κατηγορούμενος Σταυρακίδης ίσως έκαναν «χειρουργική» παρέμβαση «hacker» να «προσθέσουν» «άγνωστοι» την συκοφαντική έκφραση στο εν λόγω άρθρο... Ακόμη «ευτυχώς» δεν υποστήριξε ο συνήγορος του κατηγορουμένου ότι «παρείσφυσε» εξ ουρανού η έκφραση ...ότι ο Θεός έκανε παρέμβαση στην ιστοσελίδα! Ακούστηκε επίσης από τον συνήγορο του η «απίθανη διαστροφή» ότι ίσως εγώ «μεθόδευσα» ως μηνυτής την «είδηση-δημοσίευση» στην ιστοσελίδα στη φασιστική ιστοσελίδα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ για να κατηγορηθεί επίτηδες ο Σταυρακίδης Συμεών…!!! Ευτυχώς δεν «έπεσαν» τα μαλλιά μας από ότι ακούγαμε...Επίσης «προσπαθούσε» να μη μειδιάσει προς τιμήν της η κ. Πασσαλίδου Ε. (εκ δεξιών της Προέδρου Λιόλιου Α.) όταν τέτοιες απίστευτες απαντήσεις-επιχειρηματολογία άκουγε στις λογικές-εύστοχες ερωτήσεις της, από συνήγορο και κατηγορούμενο.

Για κάθε νοήμονα άνθρωπο η επιχειρηματολογία συνηγόρου και κατηγορουμένου είναι συνήθως η απόλυτη διαστροφή της πραγματικότητας στην απέλπιδα προσπάθεια να αθωωθεί ακόμη και εγκληματίας.

Επίσης για κάθε λογικό άνθρωπο το συμπέρασμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλό, απλούστατο για όσους διαβάζουν και γνωρίζουν τα στοιχειώδη της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας.

Ο οποιοσδήποτε λογικός αρθογράφος θα ζητούσε κατ’ αρχήν να απομακρυνθεί το άρθρο από την γνωστή ιστοσελίδα αν διαπίστωνε ότι «άλλος» το έγραψε, θα έκανε δε έρευνα για να βρει τους «hacker»…αν έγινε οποιαδήποτε αλλοίωση των γραφομένων. Επίσης τόσους μήνες ήταν ανηρτημένο το άρθρο, δεν διαπίστωσε ο συγγραφέας ότι «άγνωστοι» hacker αλλοίωσαν το άρθρο του;
Επίσης μόλις έμαθε τη μηνυτήρια αναφορά θα μπορούσε να διαπιστώσει και αποδείξει την οποιαδήποτε «παρέμβαση» αλλοίωση μιας ιστοσελίδας αν έγινε από «τρίτους». Υπάρχει η αρμόδια Υπηρεσία σχετικά με το «ηλεκτρονικό έγκλημα» και εύκολα μπορούν να βρεθούν οι δήθεν «hacker» οποιασδήποτε ιστοσελίδας ή τουλάχιστον ότι πράγματι έγινε «hacker-επίθεση». Ακόμη και αν έγινε «επίθεση» hacker στην ιστοσελίδα γιατί εξ αρχήν δεν ενημέρωσαν οι διαχειριστές της ιστοσελίδας τον συγγραφέα αλλά το κείμενο «άλλαξε» ξαφνικά μετά την μήνυση τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2007;
Γιατί κατέθεσε ο κατηγορούμενος εκτυπωμένη έκδοση του Απριλίου 2008;
Γιατί δεν εκτύπωσε την αρχική προηγούμενη της 6 Δεκεμβρίου 2007 έκδοση ο συγγραφέας για να αποδείξει εύκολα την «αθωότητά του»;

Η απλή αλήθεια...

Ο κατηγορούμενος δεν το έκανε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχαν hacker. Η απλή αλήθεια είναι ότι ο Σταυρακίδης Συμεών έγραψε, υπέγραψε και έδωσε το άρθρο στον διαχειριστή της σελίδας. Όταν ενημερώθηκε για την μήνυση λογικά «ειδοποίησε» τον διαχειριστή της ιστοσελίδας www.e-grammes.gr συνεννοήθηκαν και εύκολα «διόρθωσαν» μαζί το άρθρο, αφαιρώντας την επίμαχη «καραμπινάτη» συκοφαντική έκφραση, αφού «στόλιζε» την ιστοσελίδα επί μήνες, πραγματική και αληθινή, διασύροντας συνεχώς την τιμή και υπόληψή μου. Υπάρχει άλλωστε αποθήκευση-εκτύπωση του άρθρου από τέλη Απριλίου μέχρι τουλάχιστον αρχές Δεκεμβρίου 2007 αποδεδειγμένα. Μετά συνεχίστηκε να παραμένει αναρτημένο το άρθρο μετά τον Απρίλιο 2008 «καθαρό» από την συκοφαντική έκφραση μέχρι και σήμερα. Απόδειξη ότι είναι δικό του εξ ολοκλήρου το κείμενο αφού δεν ζητάει από τους ομοϊδεάτες διαχειριστές της ιστοσελίδας να σβήσει το άρθρο υποστηρίζοντας αντιφατικά στη διαδικασία ότι η προηγούμενη έκδοση δεν ανήκε σε αυτόν αλλά σε «άλλους». Άλλωστε κατατέθηκε η έκδοση Δεκεμβρίου 2007 στην πρωτότυπη original μορφή της ιστοσελίδας, «τεκμήριο ενοχής» μαζί με την μηνυτήρια αναφορά όπως απαιτείται. Την «αθώα» δημοσίευση κατέθεσε ο κατηγορούμενος μεταγενέστερα του Δεκεμβρίου 2007, εκτυπωμένη έκδοση Απριλίου 2008 αφού δεν μπορούσε να βρει «καθαρή» έκδοση πριν την μήνυση.

Η «μυοψία» του Δικαστηρίου…

Μόνο τυφλός ή διανοητικά καθυστερημένος δεν μπορεί να «δει τον ήλιο» κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αλλά και διαβάζοντας τις ημερομηνίες των εκτυπωμένων εγγράφων της ιστοσελίδας που κατέθεσαν οι δύο πλευρές. Άλλωστε προς τιμήν της η Εισαγγελέας κ. Κοσελόγλου Ι. μετά την διαδικασία και την εξέταση μαρτύρων πρότεινε λογικά, αυτονόητα και δίκαια την καταδίκη του κατηγορούμενου στη βάση του Ποινικού Δίκαιου.

Η διαδικασία της υπόθεσης διήρκησε περίπου από τις 13:00 μέχρι τις 16:30 με εξέταση μόνον δύο μαρτύρων από τις δύο πλευρές όπου μετά την καταδικαστική πρόταση της κ. Εισαγγελέας η Πρόεδρος κ. Λόλιου Α. διέκοψε την διαδικασία πριν την έκδοση της απόφασης. Η διακοπή κράτησε αδικαιολόγητα περισσότερο από 40 λεπτά για την εκφώνηση της απόφασης και «ώ του θαύματος!». Η πρόεδρος ψελλίζοντας κυριολεκτικά, σκυμμένη κάτω μη τολμώντας να κοιτάξει στα μάτια όλους, «αναγγέλει» σχεδόν ψυθιριστά, «απαλλάσσετε λόγω αμφιβολιών…» λες και διάβαζε «αποφάσεις άλλων»...Τι να έγινε άραγε τα 40 και πλέον λεπτά της διακοπής; Γιατί τόσο μεγάλης διάρκειας διακοπή για υπόθεση «ρουτίνας»;

Συμπληρωματικά:

Πρέπει να προσθέσω ότι κατέχω τη θέση του Αρχιτέκτονα μηχανικού στη Ν.Α. Φλώρινας ύστερα από την επιτυχία μου στον αδιάβλητο διαγωνισμό μέσω ΑΣΕΠ το 2000, διαδικασία στην οποία ελέγχεται η νομιμότητα όλων των δικαιολογητικών των υποψηφίων συμπεριλαμβανομένων και των πτυχίων που προσκομίζουν, το οποίο φυσικά ουδεμία σχέση έχει με τα «Σκόπια», γιατί ουδέποτε σπούδασα εκεί. Συμπληρωματικά-ενημερωτικά το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει τα πτυχία του πανεπιστημίου Σκοπίων. Ο αρθογράφος εκτός από την συκοφαντία για «χαριστικό διορισμό» από βουλευτή, υπονοεί «πτυχίο-πλαστό» από μη αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο!

Η αναφορά του σε «μη εγκυρότητα του πτυχίου μου από τα Σκόπια» και σε υποτιθέμενη παρέμβαση βουλευτή για τον διορισμό μου όχι μόνο είναι συκοφαντική και προσβλητική για το πρόσωπό μου αλλά παράλληλα δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα αξιοπιστίας σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση του Δημοσίου συμφέροντος, μέσα από τη θέση και τις αρμοδιότητες που κατέχω στη Ν.Α. Φλώρινας.

Συγκεκριμένα είμαι μελετητής και επιβλέπων μηχανικός έργων δημοσίου συμφέροντος όπως σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα υγείας κλπ. στο νομό Φλώρινας θέση που μου εμπιστεύτηκε η Ν. Α. Φλώρινας το 2002 στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών. Αντιλαμβάνεστε ότι με το συκοφαντικό δημοσίευμα για το άτομο μου δεν πλήττομαι μόνο εγώ προσωπικά ως άτομο, αλλά έμμεσα και το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον αφού εκ της θέσεώς μου το υπηρετώ.

Η πράξη αυτή προβλέπεται και τιμωρείται από τον Ποινικό Κώδικα, αφού συνιστά συκοφαντική δυσφήμηση διά του τύπου και είχαν υποχρέωση ως συνειδητοποιημένος πολίτης να προσφύγω στην Δικαιοσύνη.

Συμπέρασμα κατά «λογικής» απόφασης του Δικαστηρίου Εδέσσης:

Μπορεί κάποιος να γράφει-ποστάρει ελεύθερα κατά τη λογική του Δικαστηρίου Έδεσσας για οποιονδήποτε πολίτη σε κάθε ιστοσελίδα ότι: « ...παρόλο που αμφισβητείται η εγκυρότητα του πτυχίου του από τα Σκόπια για τον διορισμό του ακούγεται επενέβη βουλευτής...». Μάλιστα! Τέτοιο μήνυμα δίνει το Δικαστήριο Έδεσσας! Έτσι να επιχειρηματολογεί κάθε πολίτης αν διαφωνεί με την ιδεολογία την άποψη ή ίσως τη «φάτσα» οποιουδήποτε. Το Δικαστήριο Έδεσσας δίνει δηλαδή έμμεσα το πρόσταγμα να «λοιδορεί-λυντσάρει» ελεύθερα κάθε άνθρωπο και να μην τιμωρείται ο «ένοχος» όταν συκοφαντεί άλλο συμπολίτη του με την χρήση της παραπάνω έκφρασης… παράλληλα δε να «φτύνει» το ίδιο το κράτος και τους θεσμούς τους και τις αρχές τους ΑΣΕΠ.

Η συνέχεια του «σκανδάλου» προσβολή για την ελληνική Δικαιοσύνη:

Ως συνειδητοποιημένος πολίτης, όπως μου υπαγορεύει η συνείδησή αλλά και σύμφωνα με τις αρχές της Δικαιοσύνης έκανα αίτηση μετά την «αθωωτική» Πρωτόδικη απόφαση, στην Εισαγγελία Έδεσσας για να ασκηθεί έφεση κατά της απόφασης του Δικαστηρίου. Απίστευτο και όμως αληθινό! Η Εισαγγελέας Έδεσσας Καζαμπάκα Αμαλία απέρριψε την αίτησή μου όπου μεταξύ άλλων στα περί «αμφιβολιών» κατά τη λογική της Προέδρου Λιόλιου Α. για το ποιός το έγραψε το άρθρο, προσθέτει δε ότι δεν προέκυψε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας για να βεβαιώσει ότι ο κατηγορούμενος έγραψε το άρθρο...!. Δεν αρκεί ότι ο ίδιος Σταυρακίδης Σ. υπογράφει το άρθρο, δεν αρκεί ότι έχει μπροστά της τις εκτυπώσεις της ιστοσελίδας, την αρχική-original δημοσίευση και την μεταγενέστερη έκδοση «καθαρή» από τις συκοφαντικές εκφράσεις σε γνωστότατη ιστοσελίδα πανελληνίως, απορρίπτει την αίτηση και δεν ασκεί έφεση. Με την απορριπτική απόφαση «αδειάζει» έμμεσα και την συνάδελφό του Κοσελόγλου Ι. που πρότεινε ενοχή για τα αυτονόητα από την απλή ανάγνωση των εγγράφων.

Φανταστείτε κάθε Δικαστήριο και Εισαγγελέας με τις παραπάνω αποφάσεις να οπλίζει κάθε πολίτη να αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες κατά οποιουδήποτε ακόμη και κατά Δικαστών και Εισαγγελέων! Μπορεί άραγε να δημοσιοποιήσει κάποιος έκφραση όπως «...παρόλο που αμφισβητείται η εγκυρότητα του πτυχίου του από τα Σκόπια του «τάδε» Δικαστή ή του «τάδε» Εισαγγελέα και διορίστηκε στο «Δικαστήριο» για τον οποίον ακούγεται ότι επενέβη βουλευτής ...» ;

Μετά από τέτοια αρθογραφία, αναρτημένο άρθρο σε ιστοσελίδα πανελλήνιας και παγκόσμιας εμβέλειας που διαβάζουν ελληνικά, πως θα ασκεί τίμια και δίκαια το λειτούργημά του ένας δημόσιος λειτουργός; Πόσες χιλιάδες διαβάζουν το άρθρο; Πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά πολίτης που συκοφαντεί δια του ηλεκτρονικού τύπου; Δεν αποτελεί προσβολή για τη δημοκρατία όταν η Δικαιοσύνη δεν εφαρμόζει τα αυτονόητα του Ποινικού Δικαίου και να τιμωρήσει τον συκοφάντη; Όταν δεν μπορεί να αποδείξει εύκολα ένας κατηγορούμενος πρέπει τα ελληνικά Δικαστήρια να δέχονται «παρά φύσιν» επιχειρηματολογία για να «αθωωθεί» κατηγορούμενος; Η «αθωωτική» απόφαση αλλά και η απορριπτική αίτηση για έφεση δεν είναι προσβολή για τους συνάδελφους Δικαστικούς λειτουργούς αλλά και τη Δικαιοσύνη;

Εν κατακλείδι…

Εγώ προσωπικά αλλά και άλλα μέλη της εθνικής Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, προσπαθήσαμε και προσπαθούμε αυτά τα χρόνια, μεταξύ άλλων, μέσα από τις αρχές της Δικαστικής εξουσίας, να αποκαταστήσουμε την τιμή και υπόληψή μας, τουλάχιστον να αντιμετωπιστούμε ως ισότιμοι πολίτες.

Το Ουράνιο Τόξο αναγκάστηκε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όταν «κάηκε» το Γραφείο του κόμματος το 1995. Αρνήθηκε το κράτος την πολιτική αποκατάσταση του κόμματος μέσα από την δικαστική συνδρομή. Δεν δέχθηκαν τα Δικαστήρια και οι Εισαγγελείς τότε ούτε την μήνυση των μελών κατά των τραμπούκων. Δυστυχώς η ελληνική Δικαιοσύνη «ακολουθούσε» τις πολιτικές αντιλήψεις του κράτους και της «διαπαιδαγωμένης κοινωνίας», ίσως και «άνωθεν» εντολές. Γενικά τόσο το Τόξο όσο και ο σύλλογος Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού αντιμετωπίστηκαν διαχρονικά σε Δικαστικό επίπεδο αρνητικά και ενάντια στις βασικές αρχές, αντίθετα με τους νόμους τις Συνθήκες σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα.

Οι συλλογικότητες Νομικού Δικαίου όπως ένα κόμμα ή ένας σύλλογος δικαιώθηκαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ε.Δ.Α.Δ. Σήμερα αποτελεί μελανή κηλίδα για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα. Ακόμη και η περίπτωση της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού ήδη για δεύτερη φορά βρίσκεται στο ΕΔΑΔ στο Στρασβούργο για την υπόθεση της «μη αναγνώρισης-εγγραφής» του Συλλόγου γιατί η Δικαστική εξουσία αρνείται να σεβαστεί την ανώτερη δικαστική αρχή το Ε.Δ.Α.Δ. Φανταστείτε τα ρεζιλίκια της χώρας στο προσεχές μέλλον.

Όλα αυτά τα χρόνια συκοφαντούνται, λοιδορούνται, διασύρονται, κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ, πολλοί ακτιβιστές και μέλη είτε ενός Μακεδονικού συλλόγου είτε ενός «καταραμένου» κόμματος όπως το Ουράνιο Τόξο.

Μετά την συμπεριφορά της εκτελεστικής και Δικαστικής εξουσίας και την άρνηση του σεβασμού συλλογικοτήτων Νομικού Δικαίου διαχρονικά αποφασίσαμε τα τελευταία χρόνια να προσπαθήσουμε να βρούμε το δίκιο μας σε ατομικό επίπεδο, θεωρώντας ότι τουλάχιστον με αυτό το τρόπο θα αντιμετωπιστούμε ως ισότιμοι πολίτες που εκφράζουν μακεδονική εθνική ταυτότητα δημόσια στη χώρα μας.

Ήδη βρίσκονται στα ελληνικά Δικαστήρια ανάλογες περιπτώσεις σαν την προηγούμενη αναφερόμενη περίπτωση «Έδεσσας», Μακεδόνων μειονοτικών για συκοφαντική δυσφήμηση πολιτών δια τύπου Μ.Μ.Ε. Ανάμεσα δε σε αυτά «τρέχουν» άλλες δικαστικές αγώνες. Προσπαθούν Μακεδόνες να επαναφέρουν τα οικογενειακά τους επίθετα προ της «ελληνοποίησης» των επιθέτων μελών της μειονότητας. Σήμερα υπάρχουν δεδομένα αρνητικών αποφάσεων, σε διοικητικό-δικαστικό επίπεδο. Θα ακολουθήσει η διαδικασία σε Ε.Δ.Α.Δ. όπως βέβαια και άλλες.

Πρέπει να τονίσω ότι όλες μα όλες οι αποφάσεις διοικητικών αρχών αλλά και ελληνικών Δικαστηρίων τα τελευταία χρόνια είναι αρνητικές για τα μέλη της μειονότητας με μοναδική φωτεινή εξαίρεση η πρόσφατη απόφαση Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης. Οι εξαιρέσεις πάντα επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Διαπιστώνουμε ότι ακόμη και η ελληνική δικαιοσύνη ακολουθεί τη λογική και αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας της εκτελεστικής εξουσίας, των Μ.Μ.Ε. και γενικά σε κάθε επίπεδο, είναι καθρέφτης της χώρας. Φωτεινές εξαιρέσεις, δημοκρατών υπάρχουν. Δημοσιογράφοι, δικαστές, πολιτικοί, μετρημένοι στα δάχτυλα που αφού κυρίαρχη ιδεολογία οδηγούν σε «ολοκληρωτικές» πολιτικές ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα έκφρασης εθνικής διαφορετικότητας τμήμα πολιτών ή ατόμων μειονοτικής μακεδονικής ταυτότητας.

Φυσικά πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισης από την εκτελεστική και δικαστική εξουσία ακολουθούν επίσης το δρόμο προς το Ευρωπαϊκό δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Μετά τα πρώτα «χαστούκια» στο Ε.Δ.Α.Δ. τις καταδίκες της χώρας τα τελευταία χρόνια, ακόμη και σε σχέση με την εθνική τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα, απορώ πως δεν ντρέπονται οι «αρμόδιοι» που εκθέτουν συνεχώς και διαχρονικά την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Εμείς ως μέλη της εθνικής Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα μετά τις καταδίκες της χώρας μας αισθανόμαστε περισσότερο ντροπή παρά χαρά για τη δικαίωσή μας. Γιατί είναι ντροπή που ζούμε σε μια χώρα με τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας για τον μη σεβασμό στοιχειωδών δικαιωμάτων, κάθε Έλληνα πολίτη.

Παύλος Φιλίποβ Βοσκόπουλος


http://www.florina.org/news/2010/march23_g.asp




ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ , Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΜΕ print screen, ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ,ΣΤΙΣ 30/5/2007







Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Ο Κανόνας του Κρίκετ και η "Εθνικά και Γλωσσικά Ομοιογενής Ελλάς"

Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/03/2010


Του Χρήστου Γραμπόβα*


Η γαλλική πολιτική σκηνή έχει πάρει φωτιά την τελευταία περίοδο. Αφορμή η δημόσια διαβούλευση (sic) που έχει ξεκινήσει ο Πρόεδρος Σαρκοζί σχετικά με την εθνική ταυτότητα και το τι αυτή σημαίνει στις μέρες μας και πήρε πρόσφατα φωτιά με την υπερψήφιση πρότασης κοινοβουλευτικής επιτροπής για απαγόρευση της μπούργκας από τις δημόσιες υπηρεσίες και συγκοινωνίες.

Πολλοί σημειώνουν πως οι λόγοι που έκαναν τον Σαρκοζί να ανοίξει τη συζήτηση για την εθνική ταυτότητα είναι καθαρά ψηφοθηρικοί καθώς σύντομα έρχονται οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές, στις οποίες το κόμμα του Προέδρου θα έχει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα μόνο αν κατορθώσει να πάρει με το μέρος του τις ψήφους της ακροδεξιάς.

Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους άρχισε, η συζήτηση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μια χώρα που το Σύνταγμά της βασίζεται σε αρχές (Ελευθερία, Ισότητα και Αδερφοσύνη) και όχι στην αιματολογική συνέχεια του έθνους. Επίσης, μια τέτοια συζήτηση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη στιγμή που η γειτονική Ελβετία αποφάσισε με δημοψήφισμα να καταπατήσει τα δικαιώματα των μουσουλμάνων πολιτών της απαγορεύοντάς τους να έχουν τζαμιά με μιναρέδες.

Στη Γαλλία η συζήτηση απέκτησε επιπρόσθετο ενδιαφέρον όταν τη νύχτα (18.11) της πρόκρισης της γαλλικής εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου τα Ηλύσια Πεδία γέμισαν με κόσμο (Γάλλους πολίτες στην πλειοψηφία τους) που όμως πανηγύριζε για τη νίκη - πρόκριση (στον ίδιο θεσμό) της εθνικής ομάδας της Αλγερίας. Έτσι κάποιοι αναλυτές θεώρησαν σωστό να εισαγάγουν από τον πάλαι ποτέ μισητό γείτονα τον «Κανόνα του Κρίκετ», που λέει, σύμφωνα με αγγλικές εφημερίδες (π.χ. με τη Sun), πως Άγγλος θεωρείται αυτός που υποστηρίζει την Αγγλία όταν αυτή παίζει κρίκετ με τις υπόλοιπες ομάδες της Κοινοπολιτείας (Ινδία, Πακιστάν κ.λπ.).

Χρησιμοποιώντας με τη σειρά τους ποδοσφαιρικούς όρους, κάποιοι Γάλλοι αναλυτές αναρωτιούνται «ποια ομάδα μεταξύ της Γαλλίας και της Αλγερίας θα υποστηρίξουν οι αλγερινής καταγωγής Γάλλοι πολίτες αν στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο οι δύο ομάδες έρθουν αντιμέτωπες».

Βέβαια, ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, η Γαλλική Δημοκρατία έχει καταφέρει να βγάλει κάποιους (από τους πολλούς, πράγματι) «σκελετούς» από την «ντουλάπα» της, αφού εδώ και λίγα χρόνια διδάσκει στα δημόσια σχολεία τις γλώσσες των εθνικών και γλωσσικών μειονοτήτων (βασκικά, νικαιώτικα κ.λπ).

Αυτήν την περίοδο και η σοσιαλδημοκρατική ισπανική κυβέρνηση επιχειρεί να διαχειριστεί τους δικούς της «σκελετούς» προτείνοντας την αναγνώριση από το κοινοβούλιο της «κατάφωρης αδικίας κατά των Αράβων», οι οποίοι εκδιώχθηκαν μαζικά από τη χώρα τον 17ο αιώνα και παρότι μόλις το 2001 η Ισπανία είχε τα δικά της Ίμια όταν ήρθε στα πρόθυρα του πολέμου με το (αραβικό) Μαρόκο για την ακατοίκητη βραχονησίδα Περεχίλ.

Οι Ισπανοί έχουν βέβαια από καιρό αλλάξει τα βιβλία ιστορίας τους αναγνωρίζοντας τις αγριότητες που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως δεν υπάρχουν ακόμα πολλοί «σκελετοί» (με μεγαλύτερο τον βασκικό) στην ισπανική «ντουλάπα». Ωστόσο, γίνονται βήματα προς τα εμπρός.

Βήματα που δεν γίνονται στην Ελλάδα. Η ελληνική εσωτερική, εξωτερική και εκπαιδευτική πολιτική βασίζεται στο δόγμα της εθνικά και γλωσσικά ομοιογενούς χώρας, με την εξαίρεση της «μουσουλμανικής μειονότητας», σχεδόν αδιάλειπτα από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως σήμερα (με ελάχιστες εξαιρέσεις, βλέπε Abecedar, σχολεία κουτσόβλαχων κ.λπ.) θωρακίζοντας αυτήν την ιδεοληψία με το έντονα εθνικιστικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Οι λίγες κρατικές κινήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση ακυρώθηκαν εν τη γενέσει τους, καθώς αντιμετώπισαν ορυμαγδό αντιδράσεων και σχεδόν το λυντσάρισμα (αν όχι κυριολεκτικά, σίγουρα μεταφορικά) των εμπνευστών τους. Επίσης, στη χώρα δεν επιτρέπεται ή τουλάχιστον παρακωλύεται η επιστημονική έρευνα στους συγκεκριμένους τομείς, με παρακρατικούς (με την ανοχή των αρχών) να διαλύουν συνέδρια και παρουσιάσεις βιβλίων και βουλευτές στο κοινοβούλιο να ζητούν τον μη διορισμό καθηγητών πανεπιστημίων με ανάλογη έρευνα. Η δικαιολογία είναι ότι η οποιαδήποτε αναγνώριση της ύπαρξης γλωσσικών ή εθνικών μειονοτικών ομάδων μπορεί να «δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον».

Την ίδια ώρα πάντως που σκάνε βόμβες στη χώρα των Βάσκων, το ισπανικό και γαλλικό κράτος διδάσκουν βασκικά στα σχολεία. Όχι παρότι σκάνε βόμβες, αλλά ακριβώς ως ένα είδος απάντησης στο ότι σκάνε βόμβες, για να δειχθεί, δηλαδή, πως δεν υπάρχει καταπίεση και άρα λόγοι για να σκάνε βόμβες (να σημειωθεί, πάντως, ότι οι Βάσκοι δεν αποτελούν μειονότητα, αλλά ολόκληρο λαό χωρίς το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού).

Είναι πλέον αποδεκτό επιστημονικά αλλά και πολιτικά διεθνώς ότι όσο περισσότερο ένα κράτος καταπιέζει μια ομάδα πληθυσμού, στερώντας της βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο πιθανότερο είναι με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει - για τον εαυτό του - «προβλήματα στο μέλλον» (με το ίδιο να ισχύει και για τους μετανάστες, αλλά αυτή είναι μια άλλη - επίκαιρη - πολύ μεγάλη συζήτηση). Αυτό δεν πείθει τους υπερπατριώτες, αλλά και το βαθύ ελληνικό κράτος.

Αντίθετα, υποστηρίζεται πως, αν εξαφανιστούν (ακόμα και ως φυσικές υπάρξεις, νοσταλγώντας παρελθόντα έτη και καταστάσεις) οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Τούρκοι, Πομάκοι (αν και εσχάτως οι συγκεκριμένοι δεν τους ενοχλούν), Σλαβομακεδόνες (ή «εθνικά Μακεδόνες»), αλλά και ως γλώσσες τα βλάχικα, τα αρβανίτικα, τα σλαβομακεδόνικα, τότε το «πιθανό μελλοντικό πρόβλημα» δεν θα εμφανιστεί ποτέ.

Η ιστορία των λαών, τουλάχιστον τους δύο τελευταίους αιώνες, έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο. Η αναγνώριση της ύπαρξης του διαφορετικού μέσα στο πλαίσιο του κράτους και ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων των πολιτών είναι δύο βασικές προϋποθέσεις για τη σύγχρονη λειτουργία και μελλοντική ύπαρξη ενός κράτους (χωρίς καν να αποτελούν κινήσεις προς αριστερή κατεύθυνση). Έτσι, ίσως ήρθε η ώρα να ανοίξει στην Ελλάδα η συζήτηση για το τι πραγματικά περιλαμβάνει η έννοια του «Έλληνα πολίτη» και για το ποια (πρέπει να) είναι τα δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις του. Να αρχίσουμε δηλαδή από τα βασικά…



* Ο Χρήστος Γραμπόβας διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Το κείμενο γράφτηκε στη Νίκαια της Γαλλίας.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=530912

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Σοβαρές ελλείψεις επισημαίνει η έκθεση των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα


Σοβαρές ελλείψεις επισημαίνει η έκθεση των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα έχει σε γενικές γραμμές παρόμοιο με την περσινή έκθεση περιεχόμενο και παρατηρήσεις.

Μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο και την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, η νέα ελληνική κυβέρνηση έλαβε σειρά μέτρων, όπως ήταν το προσωρινό κλείσιμο του κέντρου κράτησης μεταναστών στην Παγανή, η σύσταση επιτροπής ειδικών για την αναθεώρηση της νομοθεσίας και των διαδικασιών παραχώρησης ασύλου, και η σύσταση μεσολαβητικών συμβουλίων για την προστασία των μεταναστών στις τοπικές αυτοδιοικήσεις, τονίζει η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο για το έτος 2009.

Η έκθεση, την οποία το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ υποβάλλει κάθε χρόνο στο Κογκρέσο, βάσει της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, έχει σε γενικές γραμμές παρόμοιο με την περσινή έκθεση περιεχόμενο και παρατηρήσεις.

Στην εισαγωγή επαναλαμβάνεται και εφέτος ότι παρατηρήθηκαν προβλήματα σε αρκετούς τομείς, όπως κακοποίηση παράνομων μεταναστών και αθίγγανων από τις δυνάμεις ασφαλείας, συνωστισμός και άσχημες συνθήκες διαβίωσης σε μερικές φυλακές, κακές συνθήκες κράτησης λαθρομεταναστών, κάποιοι νομικοί περιορισμοί στην ελευθερία έκφρασης, περιορισμοί και διοικητικά εμπόδια εις βάρος μη-ορθοδόξων, κράτηση και απέλαση ασυνόδευτων ή αποκομμένων από τις οικογένειές τους ανηλίκων (συμπεριλαμβανομένων των αιτούντων ασύλου), αδυναμία παροχής επαρκούς προστασίας σε θύματα οικιακής βίας, διακρίσεις και εκμετάλλευση εις βάρος ανηλίκων Ρομά, παράνομη διακίνηση προσώπων, περιορισμοί στη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού εθνοτικών μειονοτικών ομάδων, διακρίσεις και κοινωνικός αποκλεισμός εθνοτικών μειονοτήτων, ειδικότερα των Ρομά.

Στο τμήμα περί σεβασμού της ακεραιότητας του ατόμου αναφέρονται μεταξύ άλλων καταγγελίες οργανώσεων και επιτροπών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για επιθέσεις ακροδεξιών και καταχρήσεις αστυνομικών αρχών κατά μεταναστών, αν και η αρμόδια επιτροπή του ΣτΕ έκανε λόγο για μικρή πρόοδο και μείωση των καταγγελιών για καταχρήσεις αστυνομικών αρχών κατά μεταναστών, το 2007 και 2008. Μνημονεύονται επίσης και εφέτος οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν σε φυλακές και κρατητήρια της χώρας και δεν πληρούν τα διεθνή πρότυπα, επισημαίνοντας πιο χαρακτηριστικά το παράδειγμα το κέντρου κράτησης μεταναστών στη Παγανή, το οποίο πάντως έκλεισε η νέα κυβέρνηση για να ανακαινισθεί.

Στο τμήμα περί σεβασμού πολιτικών ελευθεριών επαναλαμβάνεται ότι υπάρχει ανεξαρτησία ΜΜΕ στην Ελλάδα και ότι η κυβέρνηση γενικώς σεβάσθηκε στην πράξη τα δικαιώματα αυτά, αλλά ότι υπάρχουν ωστόσο ορισμένοι νομικοί περιορισμοί (απαγόρευση διασάλευσης φιλικών σχέσεων με γειτονικές χώρες, διασπορά ψευδών ειδήσεων που προκαλούν φόβο στους πολίτες κλπ), οι οποίοι όμως σπανίως εφαρμόζονται.

Για θέματα ελευθερίας του «συναιτερίζεσθαι» επισημαίνονται δικαστικές υποθέσεις σχετικά με τη «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» και την άρνηση έγκρισης σωματείων με εθνοτική ονομασία «μακεδονικός» ή «τουρκικός».

Για τις θρησκευτικές ελευθερίες σημειώνεται και πάλι ότι οι νόμοι προβλέπουν την θρησκευτική ελευθερία, αλλά μη-ορθόδοξες ομάδες κατά καιρούς αντιμετωπίζουν διοικητικά εμπόδια και νομικούς περιορισμούς. Παραμένει ως κύριο πρόβλημα των μουσουλμάνων της Αθήνας η έλλειψη επίσημου τεμένους και νεκροταφείου, αν και εφέτος οι ηγέτες τους εξέφρασαν ικανοποίηση για την χωροθέτηση του τεμένους στο Βοτανικό και ζήτησαν την επίσπευση των εργασιών ανέγερσης. Εξακολουθούν επίσης αναφορές σε βανδαλισμούς εβραϊκών μνημείων και εκφράσεις αντι-σημιτισμού ειδικότερα στον ακραίο τύπο, σε καταγγελίες για δυσμενή μεταχείριση και άθλιες συνθήκες ζωής Αθίγγανων και νομίμων και παρανόμων μεταναστών.

Αρκετός χώρος αφιερώνεται στις επικρίσεις οργανώσεων, του Συνηγόρου του Πολίτη και ξένων κυβερνήσεων για τις διαδικασίες ασύλου στην Ελλάδα, τη δυσμενή μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και την ανεπαρκή προστασία των ακηδεμόνευτων ανηλίκων μεταναστών.

Μνημονεύεται ωστόσο η απόφαση νέου υπουργού Προστασίας του Πολίτη τον Νοέμβριο 2009 για σύσταση επιτροπής ειδικών για την αναθεώρηση της νομοθεσίας και των διαδικασιών παραχώρησης ασύλου, που χαιρέτισαν τοπικές και διεθνείς οργανώσεις και η αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ.

Τέλος, στο τμήμα για τις εθνικές και εθνοτικές μειονότητες επαναλαμβάνονται αναφορές σε Έλληνες πολίτες που αυτο-προσδιορίζονται ως Τούρκοι, Πομάκοι, Βλάχοι, Ρομά, Αρβανίτες ή Μακεδόνες, ορισμένοι εκ των οποίων θεωρούν πως πρέπει να αναγνωριστούν ως «μειονότητες» ή «γλωσσικές μειονότητες», αλλά η κυβέρνηση αναγνωρίζει ως μειονότητα μόνο τη μουσουλμανική. Μέλη της πομακικής κοινότητας διατείνονται ότι πιέζονται από τουρκόφωνους να απαρνηθούν την ύπαρξη της πομακικής ως ταυτότητας, διακριτής από την τουρκική.

Η κυβέρνηση εξάλλου δεν αναγνωρίζει την σλαβική διάλεκτο στην ΒΔ Ελλάδα ως «μακεδονική», ενώ αξιωματούχοι και δικαστήρια δεν επιτρέπουν σε σλαβικές ομάδες να αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες» με το επιχείρημα ότι περίπου 2,2 εκατ. εθνοτικά και γλωσσικά Έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν ήδη τον όρο «Μακεδόνας» προκειμένου να αυτοπροσδιοριστούν.

Στη φετινή έκδοση επισημαίνεται και έκθεση ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ τον περασμένο Μάρτιο, η οποία διαπίστωσε ότι όσοι αυτοπροσδιορίζονται εθνοτικά ως «Μακεδόνες» εξακολουθούν να υπόκεινται σε διακρίσεις και παρενοχλήσεις, και κάλεσε την κυβέρνηση να απεμπλακεί από τη διαμάχη εάν υφίσταται ή όχι «Μακεδονική» ή «Τουρκική», μειονότητα στην Ελλάδα και να εστιασθεί στα θέματα προστασίας δικαιωμάτων αυτο-προσδιορισμού και ελευθερίας έκφρασης, επιτρέποντας την χρήση των όρων «μακεδονικός» ή «τουρκικός» σε σωματεία και οργανώσεις.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/03/2010_328027

Hμερομηνία : 12-03-10

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΕΛΛΑΔΑ – «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ» / FAZ / MICHAEL MARTENS– ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.

Η κυριακάτικη έκδοση της FAZ (Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung) φιλοξενεί ολοσέλιδη ανταπόκριση του Michael Martens από τη Φλώρινα με τίτλο «Κάποιες φορές το παρατηρούν και οι ίδιοι» και υπότιτλο «Η μακεδονική μειονότητα της Βόρειας Ελλάδας θεωρεί ότι την κακομεταχειρίζονται – δεδομένου ότι η Αθήνα αρνείται την ύπαρξή της», η οποία αναφέρεται στην ύπαρξη «μακεδονικής μειονότητας».

Παραθέτει τις γνωστές απόψεις Π. Βοσκόπουλου, Τάκη Μίχα, Αλέξανδρου Ιωσηφίδη και Stefan Troebst, υποστηρίζει ότι πολλοί σλαβόφωνοι στην περιοχή της Φλώρινας εξακολουθούν να αποφεύγουν να μιλούν ανοικτά για τις σλαβόφωνες ρίζες τους και σημειώνει ότι η άρνηση της Ελλάδας να αποδεχθεί την ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας οφείλεται, κατά τη γνώμη πολλών, στο φόβο απαιτήσεων αποζημίωσης από τους εκδιωχθέντες μετά τον εμφύλιο και τους κληρονόμους τους.

Ο Martens, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα τη Φλώρινα, αναφέρει ότι παρόλο που όλοι οι Έλληνες πολιτικοί δηλώνουν ότι δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα στη Βόρεια Ελλάδα, ο Πρόεδρος του κόμματος «’Ουράνιο Τόξο’ (που αυτοαποκαλείται το κόμμα της (σλαβικής) μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα) Παύλος Βοσκόπουλος, δηλώνει μέλος αυτής της μειονότητας και «είναι περιέργως υπαρκτός, όπως και οι ομοϊδεάτες του».

Ο δημοσιογράφος παραθέτει δηλώσεις του Παύλου Βοσκόπουλου, τον οποίο συνάντησε στους χώρους του «Σπιτιού Μακεδονικού Πολιτισμού» στο κέντρο της Φλώρινας, στις οποίες υποστηρίζει ότι «οι Έλληνες διδάσκονται στα σχολεία ότι είναι απ’ ευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Πρέπει να το φανταστεί κανείς, δέκα εκατομμύρια Έλληνες και ο καθένας τους είναι δισέγγονος του Περικλή»,.

Ο Βοσκόπουλος ισχυρίζεται επίσης ότι επειδή το κόμμα του ζητά την αναγνώριση δικαιωμάτων στην μειονότητα «μας θεωρούν ύποπτους ως πράκτορες – ως πράκτορες των Σκοπίων, του ΝΑΤΟ ή της Ευρώπης. Μας ρωτούν συνέχεια πόσα χρήματα παίρνουμε για τη δουλειά μας. Ρωτώ λοιπόν εγώ, οι Έλληνες, που προασπίζονται τα συμφέροντα της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία ή στην Αλβανία, είναι πράκτορες πληρωμένοι από το εξωτερικό?».

Ο Βοσκόπουλος, ωστόσο, αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «πράκτορας της Ευρώπης» επισημαίνοντας ότι «ας μας λένε ευχαρίστως πράκτορες των ευρωπαϊκών αξιών και της ευρωπαϊκής συμπεριφοράς έναντι των μειονοτήτων».

Ο δημοσιογράφος σημειώνει ότι ο Βοσκόπουλος γεννήθηκε το 1964 στη Φλώρινα, η οποία μεταξύ των σλαβόφωνων Μακεδόνων ονομάζεται Lerin, ότι η γιαγιά του δε μιλούσε ελληνικά, όπως πολλοί από τους πιο ηλικιωμένους «Μακεδόνες» στην επαρχία της Μακεδονίας.

Επιστήμονες και στην Ελλάδα – γράφει ο Martens – τονίζουν ότι κάποια γεγονότα δεν μπορούν να διαψευσθούν και αναφέρει ότι «όταν η Ελλάδα κατέλαβε στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής περιοχής της Μακεδονίας, σε πολλά από τα νέα εδάφη δεν κατοικούσαν Έλληνες, ενώ σε άλλα οι Έλληνες ήταν μειοψηφία. Αυτό φαίνεται και από χάρτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου χωριά και πόλεις που έχουν σήμερα ελληνικά ονόματα, έφεραν τότε ονομασίες που ηχούν σλαβικές.

Η Αθήνα – γράφει ο Martens – , για να ‘εξελληνίσει’ το ευρύ εθνοτικό μείγμα στα βόρεια του ελληνικού κράτους (και για να αποκρούσει αντίστοιχες προσπάθειες της Βουλγαρίας και της Σερβίας), εφήρμοσε πολιτική αφομοίωσης, η οποία συνδέθηκε κατά καιρούς με μαζικά αντίποινα. Στους κατοίκους είπαν ότι ήταν άμεσοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες που απλά λησμόνησαν με την πάροδο των αιώνων τις ελληνικές ρίζες τους και απέκτησαν μια σλαβική διάλεκτο.

Ο Martens αναφέρεται επίσης στο βιβλίο του Αλέξανδρου Ιωσηφίδη «Οι σλαβόφωνοι Έλληνες της Μακεδονίας», στο οποίο καταγράφεται ότι πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους ζούσαν στην περιοχή που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα 250.000 «σλαβόφωνοι Μακεδόνες», αλλά ο αριθμός τους μειωνόταν συνεχώς.

Ο Ιωσηφίδης υποστηρίζει – κατά το δημοσίευμα – ότι «όλοι οι φορείς, όπως οι εκκλησίες και τα σχολεία, που θύμιζαν αυτόνομη σλαβική ή βουλγαρική ταυτότητα, έκλεισαν ή απέκτησαν άλλο ρόλο».

Η μετονομασία των τοπωνυμίων έλαβε χώρα παράλληλα με την υποχρεωτική αλλαγή των οικογενειακών ονομάτων και υποστηρίζει ότι με αυτή την πολιτική το ελληνικό κράτος πέτυχε το αντίθετο από αυτό που επιθυμούσε, καθώς τα μέτρα καταπίεσης «αποξένωσαν περισσότερο πολλούς σλαβόφωνους Μακεδόνες από το ελληνικό κράτος» γράφει ο Ιωσηφίδης.

Δεν είναι επομένως – γράφει ο Μαρτένς – αξιοπερίεργο το γεγονός ότι ο σλαβικός πληθυσμός στη Β. Ελλάδα προσχώρησε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Μπορεί η ιδεολογία των κομμουνιστών να τους ήταν ξένη –γράφει- αλλά οι κομμουνιστές τους έδωσαν – ιδιαίτερα στην τελευταία φάση του εμφυλίου – διάφορες υποσχέσεις.

Ο ιστορικός Stefan Toebst σημειώνει ότι «τον Μάρτιο του 1949 οι Έλληνες κομμουνιστές δήλωναν ότι ήταν πρόθυμοι να παραχωρήσουν τμήματα της Ελλάδας που κατοικούνται από σλαβόφωνους στη γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας που συστήθηκε το 1945, σε περίπτωση που γινόταν αυτόνομο κράτος». Πολλοί από αυτούς πίστεψαν ότι άξιζε να αγωνιστούν γι’ αυτό, αλλά μετά την ήττα των κομμουνιστών το πλήρωσαν ακριβά και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.

Όπως αναφέρει ο Martens «οι νικητές τους στέρησαν την ελληνική υπηκοότητα και οι περιουσίες τους χάθηκαν. Από τους εναπομείναντες μόνο 41.000 ερωτηθέντες τόλμησαν να αυτοχαρακτηριστούν «σλαβόφωνοι» σε απογραφή του 1951. Ο πραγματικός αριθμός όμως ήταν, σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς ιστορικών, τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερος».

Μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 σε πολλούς εκτοπισμένους ξύπνησε ξανά η ελπίδα.

Πράγματι η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου χορήγησε το Δεκέμβριο του 1982 αμνηστία, σύμφωνα με την οποία επιτρεπόταν στους πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου να επανακτήσουν την υπηκοότητά τους. Οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες αποκλείστηκαν ρητά από αυτή την πρόβλεψη και παραμένουν αποκλεισμένοι μέχρι σήμερα.

«Στο γεγονός αυτό μπορεί να αναζητηθεί για πολλούς ο πραγματικός λόγος για την πείσμωνα άρνηση της Αθήνας να αναγνωρίσει επίσημα την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας» επισημαίνει ο Martens, και παραθέτει την άποψη επιχειρηματία –«Μακεδόνα με σλαβική καταγωγή, ελληνικό όνομα και κάτοικο Γερμανίας»- ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, ότι «δεν έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα για αντικρουόμενες οπτικές της ιστορίας, αλλά για φόβο ότι θα υπάρξει κύμα προσφυγών από εκτοπισμένους έξι δεκαετιών και τους απογόνους τους».

Παρόμοια οπτική έχει – σύμφωνα με την FAZ -και ο Αθηναίος δημοσιολόγος Τάκης Μίχας, ο οποίος θεωρείται «περιθωριακός» λόγω των απόψεών του και που αντιτίθενται στην μεταπολεμική πολιτική της Ελλάδας. Ο Μίχας υποστηρίζει ότι «το σχετικό Διάταγμα ασκεί διακριτική μεταχείριση έναντι συγκεκριμένης ομάδας λόγω της εθνικής της καταγωγής. Οι Έλληνες με ελληνική καταγωγή μπορούν μέσω αυτής (της αμνηστίας) να διεκδικήσουν την περιουσία τους με την επαναπόκτηση της υπηκοότητά τους, οι Μακεδόνες όχι. Είναι ντροπή για ένα ευρωπαϊκό κράτος να διατηρεί τέτοιου είδους μέτρα».

Υποστηρίζει επίσης ότι η Αθήνα πρέπει να σταματήσει το «περίεργο κρυφτό», καθώς «η ύπαρξη ή μη ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας είναι κυρίως επιστημονικό θέμα και όχι πολιτικό. Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να συστήσει επιτροπή ανεξάρτητων σοφών για να ερευνήσουν αυτό το πολύ περίπλοκο θέμα».

Η διένεξη, συνεχίζει ο Martens, φτάνει και στο ερώτημα «τι είναι μειονότητα», «πως διαμορφώνεται η συνείδηση της μειονότητας, πως μεταβάλλεται και πως μπορεί να γίνει κατάχρησή της έννοιάς της». Ο Βοσκόπουλος και τα μέλη του κόμματός του αντιτάσσονται σθεναρά στις προσπάθειες προσέγγισης από τους εθνικιστές των Σκοπίων, της γειτονικής «Μακεδονίας», καθώς σκοπός του «Ουράνιου Τόξου» είναι –και θα παραμείνει- μόνο η αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.

Επίσης δεν έχει διευκρινιστεί ποια ακριβώς γλώσσα μιλούν «οι σλάβοι πολίτες της Ελλάδας». Πολλοί από τους σλαβόφωνους Έλληνες πολίτες δηλώνουν σήμερα ότι μιλούν την τοπική τους διάλεκτο, ωστόσο, παραμένει αμφιλεγόμενο το κατά πόσο πρόκειται για τη «μακεδονική» – δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές στη γλώσσα από το ένα χωριό στο άλλο.

Εκτός αυτού πολλοί δηλώνουν, τουλάχιστον δημόσια, ότι είναι Έλληνες και τηρούν αποστάσεις από τον Παύλο Βοσκόπουλο και το κόμμα του, το οποίο στις εκλογές κερδίζει κάποιες χιλιάδες ψήφους στα χωριά της Φλώρινας αλλά δεν αποτελεί σημαίνουσα πολιτική δύναμη στην περιοχή. Όπως λέει ο ίδιος «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μιλούν μακεδονικά αλλά ισχυρίζονται ότι είναι Έλληνες, γιατί τους έχουν τρομοκρατήσει και φοβούνται για τις συνέπειες σ’ αυτούς ή στα παιδιά τους».

«Στο ερώτημα ότι σήμερα στα χωριά οι άνθρωποι μιλούν της γλώσσα τους χωρίς φόβο ακόμη και δημόσια, σε στάσεις λεωφορείων ή στα καφενεία; ο Βοσκόπουλος –ο οποίος εργάζεται ως αρχιτέκτονας στη Νομαρχία Φλώρινας και επομένως δεν αντιμετωπίζει, επίσημα τουλάχιστον τον αποκλεισμό-, αναγνωρίζει ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά και ότι «οι εποχές που η αστυνομία εφορμούσε στα μακεδονικά χωριά έχουν περάσει». «Ωστόσο πολλοί άνθρωποι είναι προσεκτικοί καθώς πάντοτε υπάρχουν λεπτές μέθοδοι για να ασκεί κανείς πίεση». Ισχυρίζεται δε ότι «πολλά χωριά, που ψήφισαν υπέρ του ‘Ουράνιου Τόξου’ στις εκλογές, απειλήθηκαν με στέρηση κρατικών επενδύσεων. Αυτό εκφόβισε τους ανθρώπους.»

Ο Μartens σημειώνει ότι ο επισκέπτης της Φλώρινας μπορεί να ξεκινήσει μια συνομιλία με έναν «βέρο Έλληνα», μετά όμως από μερικά ποτήρια ρετσίνα, να καταλήξει να συζητά με κάποιον που η μητρική του γλώσσα είναι η «μακεδονική» και που ο ίδιος δεν είναι βέβαιος για την ταυτότητά του, υπογραμμίζοντας ότι κυρίως επιχειρηματίες δεν τολμούν συχνά να αυτοχαρακτηριστούν ως «Μακεδόνες».

Αναφερόμενος τέλος στην απόρριψη της αίτησης που έχει υποβάλει ο Βοσκόπουλος για να επανακτήσει το σλαβικό όνομα των γονέων του, σημειώνει ότι προτίθεται να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, προκειμένου – όπως γράφει ο Martens – να μάθει αν τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει.

Αναδημοσίευση από: http://ne.pasok.gr/serres/?page_id=446