ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Άρθρο του Δρ Γεωργίου Νακρατζά

Η συμπεριφορά της Ελλάδας απέναντι στην Δημοκρατία της Μακεδονίας μας θυμίζει την ιμπεριαλιστική περίοδο της ελληνικής ιστορίας κατά το 1912 και το 1922.

Στην σημερινή εποχή τόσο η Δημοκρατία της Ελλάδας όσο και Δημοκρατία της Μακεδονίας ασχημονούν πάνω στο πτώμα του Μ. Αλέξανδρου, αποκρύπτοντας την αλήθεια του ιστορικού της προβληματικής.

Στα ελληνικά σχολεία ο εθνικισμός διδάσκει ότι η Μακεδονία απελευθερώθηκε, το 1912, χωρίς βέβαια αυτό να ανταποκρίνεται εντελώς στην αλήθεια, διότι στην πραγματικότητα η Μακεδονία προσαρτήθηκε με την βία των όπλων.

Απελευθέρωση μιας οιασδήποτε περιοχής νοείται μόνο σε εκείνη την περίπτωση που ο φίλιος πληθυσμός της χώρας αυτής αποτελεί πλειοψηφία, αλλιώς μιλάμε για κατάληψη.

Την εποχή της κατάληψης της Μακεδονίας, ακόμα και σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μόνο το 10% περίπου του πληθυσμού αποτελείτο απόελληνόφωνες Μακεδόνες, ενώ το 40% αποτελείτο από σλαβόφωνες Μακεδόνες και το υπόλοιπο 40% από Μουσουλμάνους Μακεδόνες.

Σχετικά ολιγάριθμα πληθυσμιακά στοιχεία της Μακεδονίας αποτελούσαν οι λατινόφωνοι Βλάχοι, οι Αλβανοί, οι Εβραίοι και οι Τσιγγάνοι. Πλειοψηφικό στοιχείο αποτελούσαν οι Εβραίοι μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Πιο συγκεκριμένα σε ολόκληρη την τότε Μακεδονία Έλληνες υπήρχαν μόνο στο Ρουμλούκη, δηλαδή στην περιοχή που εκτείνονταν περίπου από την Κατερίνη μέχρι και το νοτιοδυτικό τμήμα της λίμνης των Γιαννιτσών (την σημερινή Μελίκη).

Έλληνες υπήρχαν επίσης σε ένα τμήμα της Χαλκιδικής, ενώ στον νομό των Σερρών Έλληνες υπήρχαν μόνο στον παράλιο τομέα της Νιγρίτας και στα Νταρνακοχώρια. Αναφορικά με τον νομό της Δράμας Έλληνες υπήρχαν σχεδόν αποκλειστικά στο Δοξάτο.

Έξω από την Θεσσαλονίκη ο πληθυσμός των χωριών ολόκληρης της επαρχίας ήταν σλαβόφωνος, για παράδειγμα στα Διαβατά, στην Σίνδο (Τεκελί), στο Ανατολικό (Γιουντουλάρ), στο Ασβεστοχώρη (Πεϊζάνοβο), στο Ωραιόκαστρο (Νταούτ Μπαλί), στην Νεοχωρούδα (Νοβόσελο), στον Πεντάλοφο (Γραντεμπόρ), στο Μελισσοχώρι (Μπάλτζα), στον Σωχό (Σουχό), και σε πολλά άλλα χωριά.

Στα χωριά αυτά μέχρι και σήμερα από τους γεροντότερους μιλιέται η μακεδονική γλώσσα, ή όπως αλλιώς ονομάζεται, η σλαβομακεδονική.

Για τον ελληνικό εθνικισμό της εποχής εκείνης μέγιστος κίνδυνος υπήρξε ο αναδυόμενος μακεδονικός εθνικισμός, ή έναρξη του οποίου τυπικά σηματοδοτείται το 1897, οπότε και έλαβε χώρα το πρώτο συνέδριο των Μακεδόνων στην Θεσσαλονίκη με την συμμετοχή του εθνικού τους ήρωα Ντέλτσεφ.

Η ελληνική προπαγάνδα υποδύεται ακόμα και μέχρι των ημερών μας ότι δεν υπάρχουν Μακεδόνες ούτε Μακεδονισμός, παρά το γεγονός ότι έχει εξαλειφθεί κάθε κίνδυνος.

Κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, αυτό το απαύγασμα της παρανοϊκής Μεγάλης Ιδέας, τα πρώτα θύματα αποτέλεσαν οι Μικρασιάτες και οι Θρακιώτες πρόσφυγες, δηλαδή οι γονείς μας και κατά συνέπεια και εμείς οι απόγονοί τους.

Στην συνέχεια παρόμοια τραγικά θύματα του ελληνικού εθνικισμού απέβησαν οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας.

Οι σλαβόφωνες Μακεδόνες υπήρξαν θύματα διώξεων από το ελληνικό κράτος, στον τόπο τον οποίο κατοικούσαν επί 1400 χρόνια. Απαύγασμα της καταπίεσης των σλαβόφωνων Μακεδόνων αποτέλεσε η περίοδος του Μεταξά, κατά την οποία κάθε σλαβόφωνο γεροντικό άτομο καταδικάζονταν σε πρόστιμο, εάν στο χωριό του τολμούσε να μιλήσει δημοσίως τα μακεδονικά, παρουσία βέβαια του χωροφύλακα. Σημειωτέων ότι τα μακεδονικά αποτελούσαν την μόνη γλώσσα που κατείχαν οι ταλαίπωροι αυτοί γέροντες και γερόντισσες.

Οι εξορίες στα νησιά μαζί σε συνδυασμό με πολλά άλλα διοικητικά μέτρα συμπλήρωναν την καταπίεση του μακεδονικού λαού. Εκτός από αυτές τις διώξεις η βίαια αλλαγή των οικογενειακών ονομάτων τους και η αλλαγή των σλαβικών τοπωνυμίων της Μακεδονίας συμπλήρωσε το πολιτιστικό και εθνικιστικό έγκλημα του ελληνικού κράτους.

Το 1924 η άφιξη των προσφύγων από την Μικρά Ασία και την Θράκη επέφερε μια ριζική και μη αναστρέψιμη αλλαγή της εθνολογικής σύστασης του πληθυσμού της ελληνικής Μακεδονίας, τελευταία φάση της οποίας αποτέλεσε η συμμετοχή των Μακεδόνων στον εμφύλιο πόλεμο, σε λάθος παράταξη, και τελειωτικά η μετά το 1950 μαζική μετανάστευση τους στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Αμερική.

Με τις προαναφερθείσες εξεργασίες, σε συνδυασμό με τη αναχώρηση το 1924 των 500.000 Τούρκων της Μακεδονίας στην Τουρκία, και την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους ναζί, η εθνολογική σύσταση της ελληνικής Μακεδονίας μεταβλήθηκε κατά 90 % σε ελληνική.

Με αυτήν την προϊστορία της εθνολογικής σύστασης της Μακεδονίας μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι σήμερα ο πληθυσμός της ελληνικής Μακεδονίας αποτελούμενος από 2 έως 2,5 εκατομμύρια κατοίκους συνίσταται κατά 90% από άτομα ελληνικής καταγωγής και μόνο 20.000 έως το πολύ 60.000 κάτοικοι είναι άτομα σλαβομακεδονικής ή μακεδονικής καταγωγής.

Το μακεδονικό έθνος μετά από θυσίες δεκαετιών κατόρθωσε να διασώσει τα πληθυσμιακά του υπολείμματα στον χώρο της σημερινής Δημοκρατίας της Μακεδονίας προσπαθώντας, ως τελευταίο στα Βαλκάνια, να σφυρηλατήσει την εθνική του ταυτότητα και την πολιτική του υπόσταση, μέσω της πορείας του προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ελληνικό όμως κράτος, ακολουθώντας την μισαλλόδοξη πολιτική του απέναντι στους εθνικά Μακεδόνες του χώρου της ελληνικής Μακεδονίας, αρνείται να αναγνωρίσει ακόμη και τα υπολείμματα του μακεδονικού έθνους της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χρησιμοποιώντας όχι την στρατιωτική βία, διότι δεν μπορεί πια, αλλά απειλώντας να προβάλει βέτο στην είσοδο των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα από τα ποιο γελοία επιχειρήματα είναι ότι εμείς οι Νέοέλληνες και όχι αυτοί ήμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι των αρχαίων Μακεδόνων και αυτού του σφαγέα των λαών Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως προσφυέστατα είπε ο κύριος Νίμιτς.

Σε μία σχετικά πρόσφατη παρουσίαση της μακεδονικής μετάφρασης του βιβλίου μου

“Η Στενή Φυλετική Συγγένεια των Σημερινών Ελλήνων και Εθνικά Μακεδόνων “ στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας Σκόπια, διατύπωσα δημοσίως και παρουσία εκατοντάδων ακροατών τα εξής :

Ούτε εσείς ούτε και εμείς οι Έλληνες είμαστε οι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων αποτελούντες μια πανσπερμία λαών και φυλών. Στο βιβλίο μου αναφέρομαι στην Δημοκρατία της Μακεδονίας και στους εθνικά Μακεδόνες ως έκφραση σεβασμού προς την εθνική ταυτότητά σας. Εκείνο που οφείλουμε είναι ο εκατέρωθεν σεβασμός μεταξύ των λαών μας στο όνομα της ειρήνης.

Θα ήταν γελοίο να υποστηρίζουν οι Μακεδόνες ή να υποστηρίζουμε εμείς οι Έλληνες ότι είμαστε απόγονοι κάποιων αρχαίων προγόνων.

Θα ήταν επίσης γελοίο σε μία υποθετική περίπτωση που η Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν μέλος της Ε.Ε και είχε το δικαίωμα του βέτο, να υποστηρίζει ότι για να μπούμε εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να αλλάξουμε το όνομά μας από Δημοκρατία της Ελλάδας σε μια αμοιβαία αποδεκτή ονομασία, όπως για παράδειγμα Αλβανο-Βλαχο-Σλαβική Δημοκρατία, και δεν συμμαζεύεται, διότι στην πραγματικότητα αυτή είναι φυλετική σύνθεση των κατοίκων της Παλιάς Ελλάδας και ενός τμήματος της ελληνικής Μακεδονίας.

Οι Ελλάδα δεν μπορεί να προβάλει βέτο στην είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ονομασία FYROM εφόσον η ίδια έχει αποδεχθεί με επίσημη διακρατική συμφωνία, υπό την επίβλεψη της Ε.Ε, την προσωρινή ονομασία της Μακεδονίας ως FYROM (Former Yugoslavic Republic Of Macedonia).

Τυχόν καταγγελία από την Ελλάδα της ενδιάμεσης συμφωνίας της Αχρίδας, η οποία σημειωτέων ισχύει για έναν ολόκληρο χρόνο μετά την καταγγελία της, τότε η χώρα μας χάνει κάθε διεθνή αξιοπιστία, με συνέπειες οι οποίες δεν θα μπορούν να προβλεφθούν.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έχει δικαίωμα βέτου, αλλά και άλλες χώρες, οι οποίες πιθανώς θα θελήσουν να πλήξουν ένα τόσο αναξιόπιστο μέλος.

Εκτός αυτού η απειλή μιας παραεγνατίας οδού (Μπούργκας - Σόφιας - Σκοπίων και Δυρραχίου ) με αξιοποίηση του λιμένα του Δυρραχίου θα δημιουργήσει μια τεράστια απειλή για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και γενικά της ελληνικής Μακεδονίας.

Συμφέρον της χώρας μας αλλά και ολοκλήρου της βαλκανικής είναι να σταματήσει αυτή η εθνικιστική παράνοια και να επιτρέψουμε στην γειτονική μας χώρα να συνεχίσει την πορεία της προς την Ευρώπη, από την οποίαν μεγάλη ωφέλεια θα έχει η Θεσσαλονίκη και γενικά τόσο ο ελληνικός όσο και ο μακεδονικός λαός.

Υ.Γ

Το παρόν άρθρο θα μεταφρασθεί στην αγγλική γλώσσα και θα διανεμηθεί σε πλείστους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ανά τον κόσμο.

Πηγή: http://www.sitemaker.gr/antiethnikistik/page_GREEK_6.htm